شاتل فضایی از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۱ جهت انتقال تجهیزات و فضانوردان به فضا مورد استفاده قرار می گرفت. شاتل ها به ترتیب ساخت اینتر پرایز،کلمبیا،چلنجر،دیسکاوری،آتلانتیس و ایندیور نامیده شدند. در اغلب ماموریت ها شاتل فضایی به ارتفاع ۲۴۰ کیلومتری که ایستگاه فضایی قرار دارد منتقل می شود.
شاتل ها دارای سه بخش اصلی هستند: ۱- مدارگرد ۲- دو موشک سوخت جامد ۳- مخزن بیرونی و بزرگ سوخت مایع
مدارگرد بخشی است که تجهیزات و فضانوردان در آن قرار می گیرند و پس از انجام ماموریت مانند هواپیما بر روی زمین فرود می آید. دو موشک سوخت جامد در کنار و مخزن سوخت مایع به رنگ نارنجی در میانه قرار گرفته است.

ماکت فضاپیمای شاتل، در مقیاس ۱:۱۵۰ و شامل موشک های سوخت جامد، مخزن سوخت مایع ، مدارگرد و ایستگاه پرتاب میباشد. جنس ماکت از مقوای باکیفیت و ضخامت مناسب بوده و نخوه برش و چیدمان قطعات به صورت تصویری در سیدی آموزشی قرار گرفته است.

مجموعه آموزشی فضانورد شامل موارد زیر می باشد:

1- چسب مخصوص ماکت سازی

2- لوح فشرده آموزشی نجوم و هوافضا

3- یونولیت جهت تقویت پایه نگهدارنده